یکی از عوامل موفقیت سازمان ها، اخلاق پرسنل آن مجموعه است. اهمیت اخلاق تاجایی است که بسیاری از صاحب نظران این موضوع را قبول دارند که؛ بسیاری از رفتارها و اقدامات مدیران و کارکنان، متاثر از ارزش های اخلاقی است.
از آنجاكه اخلاق حرفه اى يكى ازعوامل اصلى در افزايش و كاهش بهره ورى سازمان شناخته می شود، بهره ورى و افزايش مستمر آن درسازمان ها از جايگاه ويژه اى برخوردار است و بايد توجه خاصى به آن مبذول داشت.
اخلاق حرفه اي، تاثير چشم گيري بر روي فعاليت ها و نتابج سازمان دارد. اخلاق حرفه اي، بهره وري را افزايش مي دهد، ارتباطات را بهبود مي بخشد و درجه ريسك را كاهش مي دهد؛ زيرا هنگامي كه اخلاق حرفه اي در سازمان حاكم است، جريان اطلاعات به راحتي تسهيل مي گردد و مدير قبل از ايجاد حادثه، از آن مطلع مي گردد.
به كارگيري اخلاق در موفقيت سازماني، داري مراحل زير مي باشد:
1- موفقيت ازاخلاق حرفه اي سرچشمه مي گيرد.
2- اخلاق حرفه اي ازاعتماد آفريني ايجاد مي شود.
3- پيش بيني رفتار از مستمر بودن وقانون مند بودن رفتار سرچشمه مي گيرد.
4- اعتماد آفريني از پيش بيني رفتار ايجاد مي شود.
5- مستمر بودن وقانون مندي از مسئوليت ناشي مي شود.
6- مسئوليت از قانون وباورهاي فرد شكل مي گيرد.
اخلاق حرفه اى درسازمان ها، فقط به مجموعه اى از اعتقادات ذهنى و باورها و زندگى سازمان محدود نيست. رفتارهاى اخلاقى درواقع، شيوه معينى از زيستن است. درواقع اخلاق حرفه ای مجموعه ای از اصول اخلاقی است که هنجار را از ناهنجار تفکیک می کند. به همين خاطر اخلاق در سازمان ها، به باورها و ارزش هاى موجود در منشور اخلاقى سازمانى محدود نمى شود. منظور از اخلاق حرفه اى مجموعه قواعدى است كه بايد افراد داوطلبانه و براساس نداى وجدان و فطرت خويش در انجام كار حرفه اى رعايت كنند؛ بدون آنكه الزام خارجى داشته باشند يا در صورت تخلف، به مجازات هاى قانونى دچار شوند.
اخلاق حرفه اى، تكاليف اخلاقى يك حرفه و شغل را در نظر دارد و دستور العمل هايى در اين زمينه صادر مى كند. به منظور درك مفهوم اخلاق كارى،به تقسيم بندى نيروهاى كارى اشاره مى شود. برخى از افراد، تمايل فراوان به تلاش و فعاليت دارند، سكون و آرامش را پسنديده نمى دانند و فضايل اخلاقى آنان در كارهايشان شكوفا مى شود. درمقابل، گروهى هم تمايلى به كار و مجاهدت ندارند و تنها با نيروهاى جبرى و فشارها ىبيرونى بايد آنان را به كار وادار كرد. بنابراين اخلاق كارى، متعهد شدن توان ذهنى، روانى و جسمانى فرد يا گروه به انديشه جمعى براى دريافت استعداددرونى گروه و فرد به منظور توسعه است. اخلاق كارى، هنجارى فرهنگى است كه به انجام كارمناسب و خوب در جامعه، ارزش معنوى مثبت مى دهد و بر اين باور است كه كار يك ارزش ذاتى دارد.
